Strona:PL X de Montépin Zemsta za zemstę.djvu/1129

wiedzieć, w którym i gołębniku dziewczyna ma gniazdo...
 Studenci i ich towarzyszki szli ulicą Picpus.
 Uwolniony więzień naśladując chwiejący krok podmieszczanina cokolwiek podpitego, szedł za niemi, trzymając się w odległości czterdziestu kroków.
 Te roztropne ostrożności były zresztą zupełnie niepotrzebne.
 Młodzi ludzie wcale nie myśleli się nim zajmować.
 Rozmowa toczyła się ciągle o przedmiocie znalezionym przez Ryszarda Beralle.
 Jasnowłosa Zirza niosła w ręku woreczek z chustką oddaną Pawłowi przez Ryszarda.
 — Jakto? mamy iść pieszo?. — zapytała nagle studentka dźwięcznym głosem. — wcale nie jest ciepło a kurs jest niemały...
 — Do djabła! — pomyślał Jarrelonge — a to głupia myśl!... Dorożka, toby mi była nie na rękę... trzebaby biedź... otóż patrol albo czuwający łapacze, zwracają uwagę na człowieka biegnącego i nie krępując się, zapytaliby, dokąd tak spieszę...
 — Jeżeli, spotkamy powóz, to go weźmiemy — odpowiedział Paweł.
 — Oby go tylko nie spotkali! — szepnął bandyta.
 Przyszli na bulwar Reuilly.
 Przejeżdżała pusta dorożka.
 Paweł zawołał na nią.
 — Nie ma szczęścia! — rzekł Jarrelonge do siebie.