Strona:PL X de Montépin Walka o miliony.djvu/894

 — Znam. Odwiedzamy się wzajem niekiedy.
 — Jakiż to człowiek?
 — Starzec, bardzo poczciwy i kochany przez swoich parafian.
 — Wracasz dziś wieczorem do Malnoue?
 — Czekałem na ciebie, inaczej byłbym już pojechał.
 — Jedz więc.
 — Nie pojedziesz zemną razem?
 — Dziś nie... Mam interesa do załatwienia w Paryżu.
 — Zobaczymy się jutro?
 — Tak... Przybędę tu o zwykłej godzinie, a wieczorem, będę ci towarzyszył do Malnoue. Nie zapomnij o moich poleceniach.
 — Będę, pamiętał.
 Arnold podał rękę swojemu wspólnikowi.
 Zimno tej ręki, która zdawała się być jakby ukutą z marmuru, przejęło dreszczem bankiera.
 Wróciwszy do siebie na ulicę Tivoli, morderca Edmunda Béraud ukrył w szufladzie wszystkie papiery, skradzione przez Trilbego zmarłemu agentowi policyi, puczem udał się na bulwar Szpitala, do mieszkania Wiliama Scott.
 Były klown z cyrku Fernando, posłyszawszy umówione stukanie, pośpieszył otworzyć.
 — Będę cię potrzebował dziś wieczorem — rzekł przy — jestem na twe rozkazy... gdzież pójdziemy?
 — Na ulicę François-Miron, nr. 30.
 — Cóż tam robić będziemy?
 — Najprzód dowiemy się, na którem piętrze mieszka agent policyi, Flogny.
 — Flogny? — powtórzył Will Scott nie bez obawy. — Zkąd ten ptak wmięszał się w naszą sprawę?
 — Za powrotem Trilby ci to wytłumaczy. Lecz bądź spokojny. Nie mamy się już czego obawiać ze strony Flognego.