Strona:PL X de Montépin Walka o miliony.djvu/888

Aniela, skoro znalazły się obie w znacznej od domu odległości.
 — Spostrzegłam to... Mój wuj jest o coś zaniepokojonym, zgnębionym; odgadnąć jednak nie mogę powodu.
 — Pójdziesz dziś na wieś dla zobaczenia się z proboszczem?
 — Nie, jutro zrana odwiedzę go po mszy. — Nie obawiasz się, ażeby, odebrawszy list od Stanisława Dumay, nie przyniósł go tutaj?
 — Nie, tego się nie obawiam. Dumey, gdyby nawet miał do mnie pisać, nie mógłby tego dziś uczynić. Gdyby więc list przyszedł na probostwo jutro zrana, pociągiem o godzinie dziewiątej, ja przed dziewiątą z księdzem proboszczem widzieć się będę.
 — Trzebaby wynaleźć sposób, ażebyśmy odbierały wprost z poczty dzienniki...
 — Dlaczego? Gdy przyjdą dla twego ojca, przyniosą je nam tu.
 — To prawda... Gdyby jednakże w którym z tych, dzienników publikowano o jakim świetnym wojennym czynie Emila Vandame, mój ojciec nie dopuściłby go do rąk moich...
 — Dobrze... pójdę na stacyę de Villiers i tak uczynię, by twoje życzenie spełnionem zostało.
 — Czemu nie powierzyć tej czynności nadzorcy Forestierowi lub jego żonie?
 — Nie ufam im obojgu.
 — Sądzisz więc, że otoczone jesteśmy szpiegami?
 Siostra Marya znacząco opuściła głowę, nic nie odpowiadając.
 Bankier zamknął się w swoim apartamencie.
 Od kilku godzin był prawie jak martwy.
 Wiadomości, otrzymane wczoraj wieczorem, gromem weń ugodziły.
 — Odkryto więc ślady morderców Edmunda Béraud — powtarzał sobie — a tym sposobem i Arnolda Desvignes, któ-