Strona:PL X de Montépin Walka o miliony.djvu/523

 — Edmund żył przed kilkoma dniami i posiadał miliony.
 — Co ty powiadasz, Piotrze?
 — Mówię najczystszą prawdę.
 — Twierdzisz, że Edmund żył przed kilkoma dniami, i był milionerem, a zatem teraz nie żyje?
 — Zdaje się że umarł.
 — Umarł!..
 — Tak... został zamordowanym.
 Wdowa Perrot zerwała się z krzesła.
 — Ach! — zawołała — to niepodobna!
 — A jednak to się stało... rzecz pewna.
 — Zkąd wiesz o tem?
 — Posłuchaj... a przekonasz się sama.
 Tu wyjął z kieszeni kawałek dziennika.
 — Znalazłem to w mym pudle — rzekł — między gałganami.
 I począł czytać głośne co następuje:

 „Mówiliśmy ostatnio na tem samem miejscu o szczególnym przy aresztowaniu niejakiego Edmunda Béraud, w hotelu Indyjskim, przy ulicy Joubert, aresztowaniu dokonanym przez komisarza do spraw sądowych...“

 — Edmund aresztowany przez policyę... — zawołała wdowa Perrot. — Cóż on takiego zrobił nieszczęśliwy?

 — Zaczekaj... jeszcze nie skończyłem... — odrzekł Piotr. I czytał dalej:

 „Dziś możemy, a nawet jesteśmy w obowiązku sprostowania niektórych szczegółów tego wypadku. Edmund Béraud został przytrzymanym, a raczej porwanym, lecz nie przez rzeczywistego komisarza policyi, spełniającego swoje służbowe obowiązki w towarzystwie agenta, ale przez dwóch łotrów przebranych za komisarza i agenta, dla wciągnienia podróżnego w zasadzkę. Celem tych obu nędzników było pochwycenie czeku, płatnego na