Strona:PL X de Montépin Walka o miliony.djvu/439

 — Otóż ja zacznę ocalenie — rzekł Desvignes — nie wymagając od ciebie wypłaty pięciuset tysięcy franków na czek, przekazany mi przez Rénarda.
 — To nie jest dla mnie ocaleniem, lecz tylko chwilowem odroczeniem katastrofy.
 — Jakaż suma jest potrzebną nateraz, kóraby cię postawiła w możności zaspokojenia wszelkich, mogących tak obecnie, jak i w przyszłości wynikną reklamacyj pieniężnych?
 Verrière zamyślił się, a wziąwszy arkusz papieru i ołówek, zaczął kreślić cyfry.
 — Milion pięćset tysięcy franków... — odrzekł po chwili.
 — A gdybym ci przyniósł owe półtora miliona — odpowiedział Desvignes — czy byłbyś przekonanym natenczas, iż umiem dotrzemywać tej obietnicy... że potrafię w rzeczywistości zmienić marzenie?
 — Zapewne.
 — A więc dostarczę ci tę sumę, jeżeli przyjmiesz podane przezemnie warunki.
 — Nie żądaj odemnie niepodobieństw.
 — Jakto?
 — Czyż mogę znaglić mą córkę, aby została twą żoną? Nie... ja jej nie zmuszę ku temu!
 — To już do mnie należy... — rzekł Arnold. — Potrzebuję jedynie od ciebie drobnej, małej rzeczy, to jest piśmiennego twego na ten związek zezwolenia.
 Verrière zamyślił się; milczał przez chwilę, jakoby sam z sobą tocząc walkę wewnętrzną, poczem wyszepnął głosem złamanym:
 — Dam ci to zezwolenie... Przekonaj się więc... — dodał po chwili — jak musi być naprężoną sytuacya i groźnem niebezpieczeństwo. Kiedyż mi dostarczysz pomienioną sumę?
 — Skoro tylko podpiszemy u notaryusza akt naszej współki. Chcę odtąd wziąć czynny udział w twych interesach i podnieść twój bank. Doliczając pięćset tysięcy franków