Strona:PL X de Montépin Walka o miliony.djvu/124

 Arnold, zbadawszy okolicę, przekonał się o zupełnem osamotnieniu powyższego budynku. Z którejbądź strony zwrócił się, nigdzie żadnego sąsiedztwa; grunta w opróżnionej przestrzeni, albo zarosłe drzewami.
 Szedł, przyśpieszając kroku, i w pół godziny przybył na stacyę du Parc, gdzie urzędnik drogi żelaznej wskazał mu mieszkanie pana Mornas.
 Udał się tam natychmiast i zastał przedsiębiorcę, człowieka w wieku około lat pięćdziesiąt, grzecznego, lecz mało rozmownego.
 — Czy pan... — zapytał, zatrącając angielskim akcentem — pan wynajmujesz tę tam posiadłość?
 Tu wskazał ręką w stronę willi.
 — W alei du l’Echo, nr. 1 — odrzekł Mornas.
 — Aoh! yes... nr. 1.
 — Tak... ja, panie.
 — Obciąłbym ją zobaczyć... if you pleare... gdyby można...
 — Owszem... pójdź pan ze mną.
 Tu wziąwszy pęk kluczów, przedsiębiorca wyszedł z Arnoldem.
 — Jakaż jest cena wynajęcia tej willi? — zapytał ten ostatni.
 — Tysiąc franków.
 — Aoh! to drogo...
 — Nie zmuszamy nikogo... Targ miejsca tu nie ma... Właściciel ani jednego sous nie ustąpi. Pan chcesz wynająć na sezon?
 — Yes...
 — To dobrze, ponieważ właściciel, który chce ją sprzedać, na dłużej wydzierżawiaćby nie mógł.
 Na tem zakończyła się rozmowa, nie ponawiając się już do czasu, w którym obaj przybyli do budynku, noszącego nr. 1, przy alei de l’Echo.