Strona:PL X de Montépin Tragedje Paryża tom 5.djvu/177

Diny, rzucił się jak huragan ze schodów i zaczął pędzić chodnikiem.
 Nie dostrzegł, że dwóch ludzi stało na czatach w ciemnej sieni przeciwległego domu.
 Oktawiusz zapomniawszy o czekającym na niego powozie, pędził jak strzała w stronę bulwaru. Wkrótce posłyszał za sobą przyspieszone kroki i głos z wyraźnym owerniackim akcentem:
 — Panie... hej!.. panie!..
 Przypuszczając, że może za nim wołano, młodzieniec zatrzymał się w miejscu.
 Posłaniec miejski dogonił go a zdejmując czapkę rzekł:
 — Racz pan wybaczyć, czy jednak pan nie jesteś panem Gavard?
 — Tak właśnie, odrzekł zapytany. O cóż chodzi?
 — Mam list do pana.
 — List. Kto ci go oddał?
 — Pewna dama.
 — Zkądże ci przyszło zaczepić mnie, a nie kogo innego?
 — Bo mi ta dama powiedziała: „Skoro zobaczysz ładnego młodego panicza, wychodzącego z tego domu, pobiegnij za nim i oddaj ten list“. Dostrzegłszy pana pospieszyłem. Oto list. Jestem już zapłacony, ale dodatek na piwo chętnie przyjmę.
 Oktawiusz dawszy posłańcowi franka pochwycił podane sobie pismo.
 — Dinah do mnie pisze, pomyślał, dowiem się wszystkiego nareszcie.