Strona:PL X de Montépin Tragedje Paryża tom 4.djvu/134

czając do odbicia ciosu.
 — Żądasz więc, aby go oszczędzać i tylko zadrasnąć z lekka?
 — Przeciwnie, na dobre zabić go trzeba!
 — Do djabła! Nienawidzisz więc, jak widzę, tego dobrego młodzieńca?
 — Przeszkadza mi on w sprawie z pewną kobietą.
 — Rozumiem.
 — Podejmiesz się tego?
 — Przeszkoda nie zachodzi z mej strony. Uprzedzam jednak, że to drogo będzie cię kosztowało. Podniosłem ceny spraw takich.
 — Cóż za to żądasz? zapytał baron.
 — To zależy...
 — Od czego?
 — Jestem człowiekiem zasad. Powiedz mi więc przedewszystkiem. jakiego to rodzaju jest sprawa?
 — Potrzeba ci będzie wziąść pod rękę kobietę a odpowiedzieć zuchwale jej kochankowi, któremu rzecz prosta, nie podoba się ta twoja poufałość.
 — Rozumiem. Będzie cię to kosztowało baronie sto luidorów.
 — Do djabła, za drogo!
 — Nie targujmy się. Wszelkie targi, to rzecz w złym tonie, zresztą byłoby to daremnem. Nie opuszczę ani jednego grosza. Wolno ci godzić się, albo nie godzić.
 — Niech będzie więc sto luidorów, rzekł Croix-Dieu.
 — W brzęczącej monecie, ma się rozumieć.
 — Ufam ci w zupełności, odparł przybyły. Odbierzesz swoje pieniądze przed rozpoczęciem sprawy.