Strona:PL X de Montépin Tragedje Paryża tom 4.djvu/109

rzeniem małżeństw.
 — Nie ja jedna tylko w Paryżu, nieszczęściem ze szkodą publicznej moralności. Lecz proszę panie baronie chciej mnie objaśnić, skutkiem czego pan mi udzielasz pierwszeństwo przed innemi tego rodzaju?
 — Dobra sława pani biura małżeństw.
 — Nie inne powody?
 — Żadne inne, upewniam.
 Pani Angot z uśmiechem lekko się ukłoniła.
 — Mam lat czterdzieści ośm; mówił dalej baron. Posiadam nazwisko i tytuł poważny, zdrowie doskonałe, charakter łatwy w pożyciu, a obok tego pięćdziesiąt tysięcy franków rocznej renty.
 — Ależ to świetne! zawołała właścicielka agencji.
 — Cóż pani w zamian za to możesz mi ofiarować?
 — Ach! panie baronie, stawiasz mnie w wielkim kłopocie pod względem wyboru. Moje rejestra zawierają majątki i posagi od jednego do pięciu milionów. Żądasz pan wielkiego majątku?
 — Przed wszystkiem piękności.
 — Godna uwielbienia bezinteresowność. Życzyłbyś pan młodej panny, czy wdowy?
 — Młoda wdowa, czy młoda panna, wszystko mi jedno. Rzecz główna aby podobała mi się ta osoba.
 — Panie baronie, konkurenci podobni panu są niesłychanie rzadkiemi wyjątkami. Proszę, chciej pan pójść ze mną do gabinetu. Przejrzę moje księgi. Przedstawię panu różne partje małżeńskie, przedstawię również i fotografie, a skoro pan się na coś zdecydujesz, urządzimy spotkanie. Gdybyś pan zechciał widzieć osobę,