Strona:PL Wyspiański - Legenda.djvu/34

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

bo łza na duszę pada,
ale osobny ludek jest, co biada
przy umrzykach.
Śmiech też i Łopuch już siada
u stóp witezia,
a ręce pokładli na gęślikach).

GUŚLARZ

Krew tę w konwie zlać,
stos się nią urosi.
Gałęzie choin w krew ponurzyć.

CHÓR

Wróżcie.

GUŚLARZ

Nie będę wróżyć. — — —
Śmiech słyszę i urąganie.

CHÓR

Jako — ?

GUŚLARZ

Hań na powietrzu śmianie.
Słyszycie, jak się głosi — ?
To Złe we wichrach goni,
wabi k’sobie a stroni.

CHÓR

Przegnajcie.

GUŚLARZ

Nie mam mocy.
Dusza jest przysiężona.
Złe panuje tej nocy.

CHÓR

Kto przysiężony — ?