Ta strona została przepisana.
jako i niegdyś ojcu mojemu jad sposobił, tak samo teraz dla mnie czyni.
Patrzajcie, oto mnie, ten zbrodniarz, ojca mojego zabójca, — puhar ten poda, —
puhar ten, który zatruł w waszych oczach.
KRÓL
(bierze jeden z pełnych puharów do ręki i pozostawia na stole ten, do którego wrzucił perłę).
(Wskazuje Hamletowi ręką puhar zatruty)
(mówi:)
(Wskazuje Hamletowi ręką puhar zatruty)
(mówi:)
»Ta perła do ciebie należy synu«.
(wznosi swój puhar w górę)
»Piję za twe zdrowie!«
HAMLET
(nie bierze puhara, wskazanego przez króla.)
(Nieporuszony stoi na swem miejscu)
(Nieporuszony stoi na swem miejscu)
KRÓL
(widząc, że Hamlet nie bierze puhara)
(zwraca się do dworu i sług:)
(zwraca się do dworu i sług:)
»Oddajcie puhar księciu«
NIKT
(nie rusza się z miejsca)
(nagle tej samej chwili)
(słychać odgłos trąb i huk dział, które miały wtórować toastowi Króla)
(nagle tej samej chwili)
(słychać odgłos trąb i huk dział, które miały wtórować toastowi Króla)
KRÓL
(zmieszany)
(pije, by pokryć zmięszanie)
(pije, by pokryć zmięszanie)
