Ta strona została przepisana.
POPIEL.
Nie gińcie! wstańcie! ja chcę walczyć z wami!
Stało się!... wszyscy cichemi trupami...
Czemuż trupami są... i tak wytruci?!
(Porywając Wrocisława za rękę).
Wstań ty! ha! nic już ciebie nie ocuci?
O!...
(Rzucając miecz).
Precz!
BOŻENNA (nieprzytomnie).
Czy to syn?
POPIEL.
To ja!... a tam wrogi!
Z poza chmur na mnie nie patrzyły bogi
Oczyma słońca... Tak na twego syna
Wielkość — lechowa składa się rodzina.
BOŻENNA (przychodząc do siebie).
Kalino!
KALINA (u nóg Bożenny).
Matko! ja tu, przyjdź do siebie!
BOŻENNA.
Tyś tu? Oni mi nie otruli ciebie?!
Ha! oni mogą truć nawet oddechem,
Ha! ha!...
KALINA.
Nie śmiej się takim strasznym śmiechem,
Pójdźmy stąd, matko!
