Ta strona została przepisana.
A wiesz ty co pierś, której wszystko jedno:
Żyć, lub w mogiłę położyć się biedną?
POPIEL.
Zaiste! straszni ludzie!
ŻÓRAW.
Bez ojczyzny,
Królu! a w sercach mają takie blizny
Po tej ojczyźnie, że ich nie zaboli
Nic, cobyś, panie, uczynił ich doli,
Byleś im tylko ojczyznę ocalił.
POPIEL.
Daj mi tych ludzi! a ja będę palił
I ścinał z nimi Niemców bez litości.
ŻÓRAW.
Pojutrze, królu, ujrzysz twoich gości.
(odchodzi).
POPIEL (do zgromadzenia).
Ogłosić wojnę, otrąbić wyprawę!
Niech każdy broń ma gotową i strawę.
(spostrzegając zadumanego Piasta).
A ty co dumasz tak, gołębiu siwy?
PIAST.
Dumam, że u nas, królu miłościwy,
Będzie tak samo.
