snadź zbytnim smutkiem, który takowy jest, pożart nie był.
8. Przetóż was proszę, abyście miłość przeciwko niemu potwierdzili.
9. Albowiem dlategom i napisał, abym poznał doświadczenie wasze, jeźliże we wszystkiem jesteście posłuszni.
10. A komuście co darowali, i ja; bo i ja, com darował, jeźlim co darował, dla was, w osobie Chrystusowéj,
11. Abyśmy oszukani nie byli od szatana; albowiem nie są nam tajne myśli jego.
12. A gdym przyszedł do Troady dla Ewangelii Chrystusowéj, a drzwi mi były otworzone w Panu:
13. Nie miałem uspokojenia duchowi memu, przeto żem nie nalazł Tytusa, brata mego, ale pożegnawszy się z nimi, poszedłem do Macedonii.
14. A dzięka Bogu, który czyni, że tryumfujemy zawsze w Chrystusie Jezusie, i wonność znajomości swéj objawia przez nas na każdem miejscu.
15. Bo jesteśmy dobrą wonnością Chrystusową Bogu w tych, którzy zbawieni bywają, i w tych, którzy giną:
16. Jednym wonią śmierci na śmierć, a drugim wonią żywota ku żywotowi; a do tego kto tak sposobny?
17. Bo nie jesteśmy jako wiele ich, fałszujący słowo Boże; ale z szczerości, ale jako z Boga, przed Bogiem w Chrystusie mówimy.
Poczynamy zasię zalecać samych siebie? albo czy potrzebujemy (jako niektórzy) listów zaletnych do was, albo od was?
2. Listem naszym wy jesteście, napisanym na sercach naszych, który znają i czytają wszyscy ludzie:
3. Oznajmieni, że jesteście listem Chrystusowym, od nas sprawionym i napisanym, nie inkaustem, ale Duchem Boga żywego, nie na tablicach kamiennych, ale na tablicach serca cielesnych.
4. I mamy takie ufanie ku Bogu przez Chrystusa:
5. Nie iżebyśmy byli dostateczni sami z siebie, co myślić jako sami z siebie: ale dostateczność nasza z Boga jest.
6. Który téż uczynił nas godnymi sługami nowego Testamentu, nie literą, ale Duchem; bo litera zabija, a Duch ożywia.
7. A jeźlić posługowanie śmierci literami wyrażone na kamieniach było w chwale, tak iż synowie Izraelowi nie mogli patrzyć na oblicze Mojżeszowe, dla chwały oblicza jego, która niszczeje,
8. Jakóż nie więcéj posługowanie Ducha w chwale będzie?
9. Bo jeźli posługowanie potępienia jest chwałą, daleko więcéj posługowanie sprawiedliwości obfituje w chwale.
10. Albowiem ani uwielbiono jest, co było uwielbiono, w téj mierze, dla przewyższającéj chwały.
11. Bo jeźliż, co niszczeje, w chwale jest, daleko więcéj co trwa, jest w chwale.
12. Mając tedy taką nadzieję, wielkiéj ufności używamy.
13. A nie jako Mojżesz kładł zasłonę na oblicze swoje, aby synowie Izraelowi nie patrzyli na twarz jego, co niszczeje; [1]
14. Ale stępiały zmysły ich; albowiem aż do dzisiejszego dnia taż zasłona w czytaniu starego Testamentu trwa nie odkryta, (ponieważ w Chrystusie niszczeje).
15. Ale aż do dzisiejszego dnia, gdy Mojżesza czytają, zasłona leży na sercu ich.
16. A gdy się nawróci do Pana, będzie odjęta zasłona.
17. A Pan jest Duch. A gdzie Duch Pański, tam wolność. [2]
18. A my wszyscy odkrytem obliczem na chwałę Pańską w zwierciedle patrząc, w tóż wyobrażenie przemienieni bywamy z jasności w jasność, jako od Ducha Pańskiego.
Dlatego mając usługowanie, wedle tego, jakośmy otrzymali miłosierdzie, nie ustawamy.
2. Ale odrzucamy pokrytą sromo-
