wości szczepieniem Pańskiem dla wsławienia. [1]
4. I zbudują pustki od wieku, i obalenia dawne wywiodą, i naprawią miasta puste, rozwalone od narodu do narodu.
5. I stać będą cudzy a paść bydło wasze, a synowie obcych będą oraczmi i winiarzmi waszymi.
6. Lecz wy kapłany Pańskimi nazwani będziecie, słudzy Boga naszego mówić wam będą: moc narodów jeść będziecie, i w sławie ich pysznić się będziecie.
7. Miasto zawstydzenia waszego dwojakiego i zapłonienia, będą chwalić dział ich: przeto w ziemi swéj posiędą tyle dwoje, wesele wieczne mieć będą.
8. Bo Ja Pan, który miłuję sąd a mam w nienawiści łupiestwo w całopaleniu: a dam dzieło ich w prawdzie, i przymierze wieczne im postanowię.
9. I poznają w narodziech nasienie ich i potomstwo ich w pośrodku ludzi: wszyscy, którzy je ujrzą, poznają je, że ci są nasieniem, któremu Pan błogosławił.
10. Weseląc się będę się weselił w Panu, i rozraduje się dusza moja w Bogu moim, iż mię oblókł w szaty zbawienia i ubiorem sprawiedliwości odział mię, jako oblubieńca ozdobionego koroną, i jako oblubienicę ubraną klejnotami jéj.
11. Bo jako ziemia daje urodzaj swój, a jako ogród rodzi nasienie swe, tak Pan Bóg zrodzi sprawiedliwość i chwałę przede wszymi narody.
Dla Syonu nie zamilczę, a dla Jeruzalem nie uspokoję się, aż wynidzie jako jasność sprawiedliwy jego, a zbawiciel jego jako kaganiec zapali się.
2. I ujrzą narodowie sprawiedliwego twego, i wszyscy królowie zacnego twego: i nazowią cię imieniem nowem, które usta Pańskie mianować będą.
3. I będziesz koroną chwały w ręce Pańskiéj, i koroną królestwa w ręce Boga twego.
4. Nie będą cię więcéj zwać opuszczoną, i ziemia twoja nie będzie więcéj zwana spustoszona: ale cię będą zwać, wola moja w niéj, a ziemia twoja osadzoną; bo się Panu upodobało w tobie, a w ziemi twojéj mieszkać będą.
5. Bo będzie mieszkał młodzieniec z panną, i mieszkać będą w tobie synowie twoi: a będzie się weselił oblubieniec z oblubienice, i będzie się weselił z ciebie Bóg twój.
6. Na murzech twoich, Jeruzalem, postawiłem stróże, cały dzień i całą noc na wieki nie milkną: którzy wspominacie Pana, nie milczcie:
7. A nie dawajcie mu milczenia, aż umocni i aż postawi Jeruzalem chwałą na ziemi.
8. Przysiągł Pan na prawicę swoję! i na ramię mocy swéj: Jeźli dam pszenicę twoje więcéj na pokarm nieprzyjaciołom twoim, jeźli będą pić synowie obcy wino twoje, na któreś pracowało.
9. Bo którzy je zbierają, jeść je będą i chwalić Pana; i którzy je znoszą, pić będą w sieniach świętych moich.
10. Przechódźcie, przechódźcie przez bramy, zgotujcie drogę ludowi, równajcie drogę, zbierajcie kamienie a podnieście chorągiew na narody. [2]
11. Oto Pan dał słyszeć na kończynach ziemie: Mówcie, córce Syon: Oto zbawiciel twój idzie, oto zapłata jego z nim, a dzieło jego przed nim.
12. I nazowią je ludem świętym, odkupionymi od Pana: a ciebie nazowią szukanem miastem, a nie opuszczonem.
Któż to jest, który idzie z Edom w farbowanych szaciech z Bosry? ten piękny w szacie swojéj, idący w mnóstwie mocy swojéj? Ja, który mówię sprawiedliwość, a jestem obrońcą na zbawienie.
2. Czemuż tedy czerwone jest odzienie twoje, a szaty twoje jako tłoczących w prasie? [3]
