Przejdź do zawartości

Strona:PL Wujek-Biblia to jest księgi Starego i Nowego Testamentu 1923.djvu/0141

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

synogarlic, albo dwoje gołąbiąt kapłanowi w wejściu przymierza świadectwa.

11.I uczyni kapłan jedno za grzech, a drugie na całopalenie, i będzie się modlił za nim; bo zgrzeszył nad umarłym: i poświęci głowę jego w on dzień,

12.I poświęci Panu dni odłączenia jego, ofiarując baranka rocznego za grzech: wszakże tak aby dni pierwsze wniwecz poszły, ponieważ splugawione poświęcenie jego.

13.Ten jest zakon poświęcenia: gdy się wypełnią dni, które był ślubem postanowił, przywiedzie go do drzwi przybytku przymierza:

14.I ofiaruje obiatę jego Panu: baranka rocznego bez makuły na całopalenie, i owcę roczną bez zmazy za grzech, i baranka bez makuły ofiarę zapokojną.

15.I kosz chlebów przaśnych oliwą zaczynionych, i kreplów bez kwasu oliwą pomazanych, i mokre ofiary każdego:

16.Które ofiaruje kapłan przed Panem i uczyni tak za grzech, jako i na całopalenie.

17.A baranka ofiaruje ofiarę zapokojną Panu, ofiarując wespół kosz przaśników i mokre ofiary wedle zwyczaju powinne.

18.Tóż ogolony będzie Nazareusz przede drzwiami przybytku przymierza z włosów poświęcenia swego: i weźmie włosy jego i włoży na ogień, który jest podłożony pod ofiarę zapokojnych.

19.I łopatkę uwarzoną barana, i chleb bez kwasu jeden z kosza, i krepel przaśny jeden, i da w ręce Nazareusza, po ogoleniu głowy jego.

20.I wziąwszy je zaś od niego, podniesie przed obliczem Pańskiem: a poświęcone kapłańskie będą, jako mostek, który odłączyć kazano, i łopatka: potem może pić Nazareusz wino.

21.Tenci jest zakon Nazareusza, kiedy ślubi obiatę swą Panu czasu poświęcenia swego, oprócz tego, co najdzie ręka jego: wedle tego, jako był na umyśle ślubił, tak uczyni ku wykonaniu poświęcenia swego.

22.I mówił Pan do Mojżesza, rzekąc:

23.Mów Aaronowi i synom jego: Tak błogosławić będziecie synom Izraelowym, i rzeczecie im:

24.Niechaj ci Pan błogosławi, i niechaj cię strzeże.

25.Niechaj pokaże Pan oblicze swoje tobie i niech się zmiłuje nad tobą.

26.Niech obróci Pan twarz swoję ku tobie, i niech ci da pokój.

27.I będą wzywać imienia mego nad synmi Izraelowymi, a Ja im błogosławić będę.


ROZDZIAŁ VII.
Podarza a ofiary książąt Izraelskich według pokolenia ich, na poświącanie przybytku Bożego i ołtarza. Pan z ubłagalnie mówi do Mojżesza.

I stało się w dzień, którego dokończył Mojżesz przybytku i postawił go, i namazał i poświęcił go ze wszytkim sprzętem jego, ołtarz także, i wszystko naczynie jego:

2.Ofiarowały książęta Izraelskie i głowy familii, które były w każdem pokoleniu, i przełożeni nad tymi, którzy policzeni byli,

3.Dary przed Panem: sześć wozów przykrytych ze dwunaścią wołów: jeden wóz darowało dwoje książąt, a każdy po jednym wołu: i ofiarowali je przed przybytkiem.

4.I rzekł Pan do Mojżesza:

5.Przyjmij od nich, aby były na posługę przybytku, a dasz je Lewitom według porządku posługi ich.

6.A tak przyjąwszy Mojżesz wozy i woły, oddał je Lewitom.

7.Dwa wozy i czterech wołów dał synom Gerson, według tego, jako potrzebowali.

8.Cztery drugie wozy i ośm wołów dał synom Merary, według urzędów i służby ich, pod ręką Ithamara, syna Aarona, kapłana.

9.A synom Kaath nie dał wozów i wołów; bo w świątnicy służą, a brzemiona na swych ramionach noszą.

10.Ofiarowały tedy książęta na poświęcenie ołtarza w dzień, którego jest pomazany, dar swój przed ołtarz.

11.I rzekł Pan do Mojżesza: Każde książę każdego dnia niech ofiaruje dary na poświęcenie ołtarza.

12.A tak pierwszego dnia ofiarował dar swój Nahasson, syn Aminadab, z pokolenia Juda.