przeciw t. zw. lakistom, t. j. szkole jezior, do których należał Wordsworth, Coleridge i Southey. Ten ostatni był głównie przedmiotem szyderstw Byrona.
Pieśń kończy się pięknym listem pożegnalnym Julii do Don Juana. W drugiej pieśni zestawia autor w sposób niezmiernie śmiały zjawiska idealne i trywialne. Don Juan wypowiada swe tęskne żale po Julii, gdy naraz chwyta go morska choroba. Burza morska opisana po mistrzowsku. Niebezpieczeństwo rośnie, okręt tonie; mała liczba się ratuje na bezludnej wyspie.
Teraz zaczyna się pieśń trzecia. Tu mieszka korsarz, którego córka Haida czuwa nad Juanem. Miłość tych dwojga dzieci stanowi cudną sielankę na tle tych burz żywiołowych i szyderstw poety. Ale wnet ich szczęście się urywa: korsarz (Lambro) sprzedaje Don Juana turkom, a Haida, jego córka, umiera z rozpaczy.
Na końcu czwartej pieśni bardzo zabawnie Byron opisuje gromadę osób, mających iść na sprzedaż do Stambułu. Wraz z Don Juanem jedzie trupa wło-
Strona:PL Wrzesień - Lord Byron.djvu/66
Ta strona została przepisana.
