Witosław Halek urodził się w Dolinku, włości czeskiej 1835 r., uczęszczał do gimnazyum i na studya filozoficzne w Pradze; obrawszy sobie zrazu zawód literata i dziennikarza, wytrwał w nim aż do śmierci 1874 r. Halek zajmuje wybitne stanowisko w dziejach literatury czeskiej, którą we wszystkich rodzajach poezyi wzbogacił cennemi dziełami. Oprócz powieści prozą wydał Halek powieści poetyczne „Alfred,“ „Mejrima i Husein,“ „Goar,“ „Czarny proporzec,“ „Dziedzice Białej góry;“ ballady i romanse „Powiastki z naszej wsi;“ zbiory liryczne „Wieczorne pieśni“ i „Wśród przyrody;“ dramaty „Zawisz z Falkensztajnu,“ „Aleksander,“ „Król Rudolf,“ „Król Wukaszin,“ „Sergiusz Katilina,“ „Amnon i Tamar.“
„Wieczorne pieśni“ powstały w roku 1858, jako wyraz miłości poety do Doroty, córki Dra Horaczka. Poemat miłośny doczekał się pomyślnego zakończenia w życiu, gdyż w krótkim czasie Witosław i Dorotka stanęli na ślubnym kobiercu.
„Wieczornym pieśniom“ powodzi się nietylko pośród Czechów, ale i u obcych; przekładano je na kilka języków. Przekład polski, który wyszedł 1873 roku we Lwowie, oddawna zupełnie wyczerpany, ogłaszamy poraz wtóry w niniejszym tomiku.
15. VII. 1893.
