W r. 1911 uczony duński lekarz J. W. S. Johnsson w paryskim Bulletin de la Société française d’histoire de la médecine (tom X, str. 269–290) ogłosił nieznany dotąd zbiór recept brata Mikołaja, lekarza z Polski (fratris Nicolai medici de Polonia) p. t. Experimenta[1]. Najstarszy datowany rękopis tego zbioru recept pochodzi z roku 1323, co wskazuje, że recepty musiały powstać przed tym rokiem. W kilka lat później, w r. 1915, znany historyk medycyny, profesor uniwersytetu lipskiego, Karol Sudhoff w wydawanem przez siebie w Lipsku Archiv für Geschichte der Medizin (tom IX, str. 31–52 i odbitka[2]) również po raz pierwszy z rękopisu berlińskiego ogłosił łaciński utwór wierszowany tegoż Mikołaja p. t. Antipocras[3]. Oba te utwory, wydane w czasopismach lekarskich, nie wiele byłyby wyszły poza koła czysto lekarskie, gdyby drugiem z nich nie był się zajął głośny
- ↑ J. W. S. Johnason, Les „Experimenta Magistri Nicolai“ publiés pour la première fois.
- ↑ U H. Dielsa w ponownem wydaniu traktatu czytamy prez pomyłkę zecera zamiast: „tom IX“, „tom IV“.
- ↑ Sudhoff, Antipocras, Streitschrift für mystische Heilkunde in Versan des Magisters Nicolaus von Polen, Rozprawy Wyde. Glolog. T. LVII. Nr. 4.
