Ta strona została uwierzytelniona.
36
STACYA CZTERNASTA.
Jezus złożony w grobie.
U Twego Grobu, o Jezu mój miły!
Stać będę płacząc, póki starczą siły.
A gdy już przyjdzie żywota dokonać,
U grobu Twego daj z miłości skonać.
O dobry Jezu! przez Krew Twą i znoje,
Odpuść, ach! odpuść, wszystkie grzechy moje.
Upadamy przed Tobą Chryste i błogosławimy Tobie,
Żeś przez święty Twój Krzyż świat odkupił.
Czternasta czyli ostatnia stacya przypomina Grób nowy, w którym z niepojętą żałością najboleśniejszéj Matki złożono przenajśw. Ciało Zbawiciela.
ROZMYŚLANIE.
Uważ jakie tam było płakanie Nikodema, Józefa, Jana, Maryi Magdaleny i innych Maryj w chwili, gdy zamykano w grobie Ciało Chrystusowe, ale nadewszystko uważ na opustoszenie serca Maryi, pozbawionéj najukochańszego Syna swojego... Na widok łez tylu i boleści tylu zawstydź się, że w ciągu odbywania téj świętéj Drogi Krzyżowéj, tak mało współbolałeś z Nimi. Ach teraz przynajmniéj zapłacz i zażałuj, a Grób święty całując i przy nim serce swe składając, tak się pomódl do zmarłego Zbawiciela Twego:
