względem będzie naprawdę artystą. Wskutek różnorodności skłonności naturalnych najrozmaitsze sztuki, a w nich kierunki najrozliczniejsze, osiągną bujność, której dziś przeczuć nawet niepodobna. I jak wiedza wszystkich ludzi znajdzie w końcu swój wyraz religijny w jednej czynnej wiedzy wolnego zjednoczonego człowieczeństwa, tak i owe bujnie rozwinięte sztuki znajdą swój punkt zespolenia najzrozumialszy w dramacie, we wspaniałej tragedyi greckiej. Tragedya stanie się świętem ludzkości. W niej wolny, silny i piękny człowiek, wyzwolony od wszelkiej konwencyonalności i etykiety, święcić będzie zachwyty i bole swej miłości, w niej spełniać dostojnie i wzniośle wielką ofiarę miłosną swej śmierci.
Sztuka owa stanie się znowu konserwatywną, ale w istocie i przez swą rzeczywistą trwałość oraz siłę płodną stać będzie o mocy własnej. Nie będzie ona żądać utrzymania, powołując się na swój cel zewnętrzny, gdyż, o dziwo! taka sztuka nie pójdzie za pieniądzem!
 |
|
