Ta strona została uwierzytelniona.
Innym stawiają z spiżu monumenta,
Także z marmuru — sypią mogiły,
Tyś sobie pomnik postawił tej siły,
Co z sercem Polski na wieki zrośnięta!
Już przy gotowym dziś żałobni stoim:
Bo pomnik Polski — jest pomnikiem Twoim!
Nie zniszczą jego ni burze, ni ognie,
Ni, wróg, ni piorun złamie go, ni pognie,
Ni miecz, ni ziemi trzęsienie, ni działa,
On będzie zawsze — treścią jego: chwała!
Historja–olbrzym przy nim jest na straży
Czas — jak lew przyległ, tknąć go się nie waży,
Nad nim czuwają Orły i Pogonie
I idą w wieki —
W kres dziejów daleki:
„Monumenta Poloniae!”
W. T.
