iwności admiratora, ciętość zaś obelgi patentem na patryjotyzm i rozum polityczny u jednych, „czystość“ zasad u drugich.
— Po czyjej stronie słuszność — rozstrzygnie perspektywa dziejów; na razie wypada tylko zanotować, jak było, zostawić piśmienny wiarogodny dokument, że taki Okrzeja, pierwszy z legjonu nieśmiertelnych, istniał.
Okrzeja urodził się 3 kwietnia 1886 roku. Ojciec jego, Walenty, był dróżnikiem kolejowym, matka, Helena z Cieślińskich, oddana całkowicie wychowaniu kilkorga dzieci, szczególną miłością otaczała Stefana i serdeczny ten stosunek, oparty nietylko na tkliwości uczucia, ale wzajemnym rozumieniu i uznaniu, przetrwał aż do końca.
Tragiczny zgon ukochanego dziecka matka przyjęła z majestatycznym spokojem, jak spartanka.
Pomimo szczupłości środków materjalnych, rodzice Okrzei ciągnęli się z ostatniego, by dać dzieciom możliwie wysokie w ich warunkach wykształcenie.
Stefan, jako najzdolniejszy, ukończył dwie
