Ta strona została uwierzytelniona.
WIECZOREM
Cudnie się tęczy mrąca zorza —
W omgli sinawej tają góry —
Niebo jak sina roztocz morza —
Jak wyspy dalne mglą się chmury;
Mrokiem zasnute lasy dyszą — 5
Rżą łany świerszczów srebrnym graniem —
Różową błogosławion ciszą,
Gaśnie dzień, szczęsny dokonaniem;
Echami dźwięczą gdzieś pasterze —
Plącze się postuk wsi dalekiej — 10
Skądś zalatuje poszum rzeki —
Gdzieś dzwonią na pacierze.
Próżno mię ukój ten szczęśliwi,
Próżno w me serce się wpromienia —
Łka w nim tym głośniej, tym rzewliwiej 15
Nędza istnienia...
P[oręba] W[ielka], 3. VIII. [1]910
