Ta strona została uwierzytelniona.
WSZYSTKIE MOJE ROZPACZE...
Wszystkie krzyki me, moje rozpacze,
Dymy ofiarą spalanego ducha,
W głąb chłonie czarna mroków rzeka
I dalej martwa jest i głucha.
W tej pustce huk słów, serca lamenty 5
Są jak wyśmiewne wołania puchacze — —
Strachem siebie człowiek przejęty
Daremnie od siebie ucieka.
Okrutne losu polowanie:
Serce-śmiech — a dokoła otchłanie... 10
Czyż nigdy ślad się nie zmyli?
Strach-rozpacz podąża w tropy —
Pod czyjeż schronne paść stopy?
Ach, czemuż Boga zabili...
