Ta strona została uwierzytelniona.
Mnie wiecznie tak być przykutym do skały
Na rozpacz, na ból i na wieczną zimę... 20
I wiem, że jeśli mam tę iskrę bożą,
Wyssaną z piersi mojej karmicielki —
To ją tu wiatry i lody zamrożą
I nie wybuchnie nigdy w płomień wielki!
