Strona:PL V Hugo Rok dziewięćdziesiąty trzeci.djvu/108

 — Oba jesteśmy tu u siebie, ty w zamku, ja w krzaku.
 — Skończmy. Rób, co chcesz. Wydaj mnie — mówił margrabia.
 Człowiek mówił dalej:
 — Idziesz do folwarku Ziele w Słomie, czy tak?
 — Tak.
 — Nie idź tam.
 — Dlaczego?
 — Bo tam są Niebiescy.
 — Od jak dawna?
 — Od trzech dni.
 — Czy mieszkańcy folwarku i wsi stawiali opór?
 — Nie. Otworzyli wszystkie wrota.
 — Aha! — rzekł margrabia.
 Człowiek wskazał palcem dach folwarku, który dostrzedz można było w pewnej odległości ponad drzewami.
 — Czy widzisz dach, panie margrabio? — Widzę.
 — A to, co na nim jest na wierzchu?
 — Co powiewa?
 — Tak.
 — To sztandar.
 — Trójkolorowy — dodał człowiek.
 Przedmiot ten zwrócił już uwagę margrabiego na wzgórzu wybrzeża.
 — Wszak dzwonią na trwogę? — zapytał margrabia.
 — Tak.
 — Z jakiego powodu?
 — Widocznie z powodu was, margrabio.
 — Ale nie słychać dzwonów?
 — Bo wiatr przeszkadza.
 Człowiek mówił dalej:
 — Czytaliście afisz?