Strona:PL Tadeusz Michał Nittman - Balladyna - komentarz.pdf/26

Kirkora pokochała szczerze, pokochała odrazu. Typ przeciętny, nieskomplikowany wiejskiego dziewczęcia.
 Pusternik — wygnany król Popiel., III. pokrywa się w zupełności z wierzeniami ludu o tego rodzaju postaciach: sprawiedliwy, dobry, miłujący prawdę, miłosierny, mądry starością i doświadczeniem.
 Kirkor — typ rycerza błędnego z średniowiecza, szlachetny, waleczny i prawy, pod pancerzem i ussarskiemi skrzydłami ma zacne serce polskiego szlachcica, marzącego o cichem i skromnem szczęściu na wsi, u boku kochającej żony, w cieniu lip rodzinnych. W postaci tej zespoliły się właściwości romansowych bohaterów romantycznych z zawadjacko-buńczuczną poczciwością polskiego hreczkosieja z XVII. w.
 Filon — jak wspomnieliśmy uprzednio — to postać satyryczna, głównie dla dokuczenia Mickiewiczowi i jego zwolennikom wprowadzona, nie mająca właściwie żadnego logicznego związku ani z epoką ani też z treścią dramatu. Jest wskutek tego bierną i przypadkową.
 Grabiec natomiast ma mocno zarysowane kontury ispecjalnie pieczołowicie został przez autora potraktowany. Przeprowadzona jest jego postać jednak niekonsekwentnie i nie rozwinięta należycie z wielką dla niej i dla całego utworu szkodą. Wiejski czerstwy chłopak, ma być zdaje się w swoim rodzaju przystojny, jest nim w własnem pojęciu, typ i gwarą swoją i filozofią chłopską kontrastowo odległy od reszty osób i wyprzedzający epokę wieszczb o lat dziesiątki. Lubi alkohol, dziewki i urodę życia, włóczy się bez zajęcia, pracować nie lubi, zabobonny,