Strona:PL Tadeusz Chrostowski-Parana.pdf/80

 W rezultacie okazuje się, że tylko dwóch zacnych rodaków znajduje się w Paranie, — to rozmawiający. Doszedłszy do tak pomyślnych wyników, rozstają się, ażeby w innym miejscu i z innemi osobami powtórzyć znowu to samo.
 Na krańcu miasta istnieje „Gospoda dla imigrantów“. W r. 1910 po przybyciu z Europy przebywałem tu dłużej. Zaglądałem wówczas często do znajdującej się obok wendy sympatycznego staruszka — Włocha. Pewnego dnia zapytał mię, do jakiej należę narodowości. Na moje oświadczenie, żem Polak, pokręcił niedowierzająco głową.
 — Chyba tak nie jest, pan jakoś niepodobny do Polaków, bo Polacy to tacy... to tacy...
 — Bugros d‘Europa! — uzupełnił słuchający nas Brazyljanin.
 Nadmieniam, że Brazyljanie stosują powszechnie nazwę „Bugros“ do wszystkich plemion indyjskich w Paranie.
 Innym razem, gdy siedziałem na progu baraków emigranckich, obudził mię z zadumy cichy i drżący głos kobiecy.
 — Niech będzie pochwalony!
 — Na wieki! — odpowiedziałem zbliżającej się ku mnie staruszce.
 Mieszka tu w Kurytybie. Przywiozły ją dzieci, a teraz boi się wracać. Widziała, jak