Strona:PL Tadeusz Boy-Żeleński - Pijane dziecko we mgle.djvu/143

nowskiego. A festiwal taki ma i tę dobrą stronę, że wytwarza atmosferę zainteresowania, gromadzi w danem mieście ludzi teatru wszystkich krajów i narodowości, daje możność porównań i rozszerzenia skali pojęć. Interesującem jest, że obce teatry niekoniecznie przyjechały ze swemi narodowemi arcydziełami: Rosjanie np. grali Włocha z XVIII wieku Carlo Gozzi (Księżniczka Turandot) i Cud św. Antoniego. Holendrzy grali Henryka IV Pirandella i Samsona Bernsteina, a dopiero na koniec holenderską sztukę. Duński aktor grał w Komedji Francuskiej w Świętoszku Moliera. I to granie sztuk, które wszyscy lub prawie wszyscy znają, jest może z punktu widzenia czystego teatru bardziej celowe. Wprowadzenie dzieł literatury na tej drodze będzie zawsze wielce problematyczne: chcieć dać i obcy teatr i obcą literaturę w obcym języku to może za wiele naraz. To też wystawić, jak jest projekt, Nieboską komedję po francusku a jakąś obcą sztukę po polsku, bardziej może zbliżyłoby nas do celu, niż granie w Paryżu po polsku Legionu albo Bolesława Śmiałego.
 I oto plony Międzynarodowego Tow. Teatralnego. Dwa lata zaledwie istnieje, a już możemy stwierdzić jego korzyści. Wizyta Gémiera w Warszawie, dając mu poznać nasze teatry, spowodowała jego gotowość wystawienia Nieboskiej Komedji po francusku w Odeonie. Jeżeli wykonanie tej myśli się opóźnia, to, powiedzmy,