Strona:PL Tadeusz Boy-Żeleński - Marzenie i pysk.djvu/177

 — No, tak — przerwał profesor — ale na scenie ona udaje tylko, że np. podaje właśnie te narzędzia których trzeba, a u mnie musi podać naprawdę, i to z błyskawiczną szybkością, te a nie inne.
 — To znaczy poprostu, że ma poczucie stylu, i rozumie, że w pańskiej trupie trzeba grać realistycznie; ale tak samo, ręczę, umiałaby panu podawać narzędzia w stylu ekspresjonistycznym.
 — Być może, ale wtedy by pacjenta djabli wzięli — rozśmiał się profesor.
 Oto, zdaje mi się, przyczyny, dla których i teatr nie umiera tracąc raz po raz swoje najlepsze siły kobiece, i świetne aktorki nie usychają, odcięte od teatru.
 A jak cudownie wchodzą w swoje nowe role! Byłem niedawno w większem towarzystwie; przy kolacji, o kilka miejsc dalej, dolatuje mnie taki urywek zdania:
 — Nie, jak mamę kocham! Co ten pan Stefan wygaduje! Powiada, że można kochać i zdradzić... To już, doprawdy...
 Było to powiedziane tak melodyjnym głosem, tak niepokalaną dykcją, że mimowoli spojrzałem w tę stronę, aby zobaczyć kto tak ładnie mówi. Była to jedna z naszych najświetniejszych „dezerterek”, która w czasie swojej karjery teatralnej zdradziła conajmniej jakich stu dwudziestu mężczyzn, oczywiście na scenie.

1923.