Strona:PL Tacyt Kossowicz Agrykola.pdf/11

cież zgodnie z istotą niedołężnéj natury ludzkiéj środki zaradcze o tyle powolniéj skutkują, o ile prędzéj choroba się wkrada; a jak ciało nasze zwolna wzrasta, lecz prędko niknie, tak objawy życia duchowego daleko łatwiéj przytłumisz, niż je wskrzesisz, zwłaszcza, że zasmakowała nam słodycz saméj bezczynności, a lenistwo z początku nam wstrętne, staje się z czasem coraz milszą nawyczką. Cóż mówić, jeżeli w przeciągu piętnastu lat — a nie mała to cząstka życia ludzkiego — wielu uległo pod ciosami srogiego losu, wszystkich wolnomyślniejszych okrutny monarcha gardłem ukarał, nie wielu nas — że się tak wyrażę — nie tylko drugich, lecz także siebie samych przeżyło, zmarnowawszy tyle lat swego życia, ile potrzeba było, abyśmy mężowie dojrzali w milczeniu zbliżyli się do starości, a starcy przywlekli się prawie do samego kresu zgrzybiałości.
 Jednakowoż wcale nie będę się wzdrygał opisać dawniejszą niewolę a dać przez to świadectwo szczęśliwości obecnych czasów, chociaż me pióro nie bardzo wprawne. Tymczasem księga ta poświęcona czci mojego teścia Agrikoli, jako objaw synowskiego ku niemu przywiązania, niechaj znajdzie u czytelnika albo pochwałę albo usprawiedliwienie.
 IV. Gnaeus Julius Agrykola urodził się w starożytnéj a przytem sławnéj kolonii Forum Julii; obaj jego dziadkowie tak ze strony ojca, jak i matki; byli cesarskimi prokuratorami, którąto godność tylko stan rycerski może piastować. Do stanu senatorskiego należał ojciec jego Julius