Strona:PL Swinburne - Atalanta w Kalydonie.djvu/80

 Uspokojonej pot ścierali krwawy.
 Albowiem trawa rośnie tam przemiękka,
 Dobra na spanie, wszelkie święte zioło,
 Narcyz i nizko rosnący miodownik —
 Wszystko, co tylko jest najprzedniejszego
 W liściu i kwiecie, rośnie tam, gdzie fiołki
 Pachną i kwitną w cieniu hyacyntów.
 I żółtych kwiatów ogień tam ujrzycie
 I jasność smukłych lilij i liściwie,
 Drżące przed Faunem, znające Dryadę,
 Oliwki, cisy, poświęconą topól,
 A pod ich strażą niejedno źródlisko.
 Tam spoczywają teraz, król mnie zasię
 Śle z dobrą wieścią dla grodu i ciebie.
 Przeto się cieszcie i dzięki składajcie,
 Albowiem padł już przestrach Kalydonu.

ALTEA. Chwalcie więc bogów; dobre dają dary, —
 A co się stać ma, skrywają do czasu.
 Dobreś nam przyniósł wieści, lecz i smutne;
 Lecz tak być musi. Dajmy teraz spokój
 Wszelkim żałobom, pókąd nie złożymy
 Żertwi bożyszczom i póki ołtarzy
 Nie skropim kwietniem winem. O, łaskawie
 Spojrzyjcie na nas, bogowie, albowiem
 Z niekłamnem wielbim was sercem i usta
 Nasze widzicie bez obłudy — czyste
 Są nasze dusze i nasze modlitwy.