Strona:PL Sue - Tajemnice Paryża.djvu/360

cenay, — że masz dom jeden z najwykwintniejszych w całym Paryżu.
 — Dość wygodny wprawdzie — odpowiedział d’Harville — ale niebardzo obszerny. Myślę teraz przybudować galerję od ogrodu. Żona moja zamierza dawać bale, a trzy salony nam nie wystarczą.
 — A na kiedy zapowiadasz modnemu światu otwarcie tych świetnych uroczystości i zabaw?
 — Na przyszły rok, bo natychmiast rozpocznę budowę.
 — Jakież wielkie projekty! — Mam jeszcze inne... Myślę do góry nogami przewrócić Val-Richer.
 — Twoją majętność w Burgundji?
 — Tak, można tam co pięknego zrobić, jeżeli mi Bóg życia dozwoli.
 — Biedny staruszek!
 — Wszak przykupiłeś folwark, by zaokrąglić Val-Richer.
 — Przykupiłem i bardzo dobrze, z porady notanjusza.
 — Jakiż to ten notarjusz, co tak dobrze radzi?
 — Pan Jakób Ferrand.
 Na to imię de Saint-Remy wzdrygnął się nieco.
 — Czy istotnie jest tak uczciwy, jak głoszą? — zapytał niedbale pana d’Harville.
 — Jakób Ferrand? także zapytanie! wszak to człowiek starodawnej prawości! — zawołał pan de Lucenay.
 — Równie szanowny, jak szacunku godny.
 — Pobożny, cnotliwy.
 — Nadzwyczaj skąpy, co jest pożądane dla klijentów.
 — Słowem, jeden z tych notarjuszów starej daty, co to gotowi się zapytać, za kogo ich masz, jeżeli wspomnisz im o kwicie na złożone u nich pieniądze.
 — Panowie — rzekł d’Harville, gdy zjedzono wety — może chcecie palić cygara w moim gabinecie, mam doskonałe.
 Wstali od stołu i przeszli do gabinetu markiza, drzwi