Strona:PL Sue - Siedem grzechów głównych.djvu/884

 Magdalena została sama z Paskalem i notarjuszem, któremu powiedziała:
 — Czy pan przygotował akt dotyczący pana Karola Dutertre?
 — Przygotowałem, pani margrabino, i pozostaje już tylko opatrzyć go podpisami.
 — Bardzo dobrze — rzekła Magdalena, — następnie gdy Paskal, jak odurzony stał oparty o fotel umieszczony przed biurkiem, wzięła kartę papieru, pióro i napisała, co następuje:
 Podpisz pan umowę, a nietylko, że nie będę mieszkała w twojem sąsiedztwie, ale jutro opuszczę Paryż, albo przynajmniej bardzo długo nie wrócę do niego, czego przyrzekam, święcie dotrzymuję.
 Te kilka wierszy Magdalena oddała Paskalowi, mówiąc do notarjusza:
 — Przebacz pan, ale mamy jeszcze jedną kwestję dotyczącą tego aktu, właśnie kwestję tę chciałam przedstawić panu Paskalowi.
 — Bardzo dobrze, pani margrabino — odpowiedział notarjusz z ukłonem, gdy tymczasem Paskal czytał.
 Zaledwie skończył to czytanie, odezwał się do notarjusza głosem wzruszonym, i jak gdyby chciał uniknąć grożącego mu niebezpieczeństwa.
 — Gdzie jest akt... panie... akt... skończmy jak najprędzej.
 — Przeczytam go panu naprzód — odpowiedział notarjusz, wydobywając go ze swego pugilaresu i rozwijając powolnie.
 Lecz Paskal wyrwał mu go nagle z ręki, i rzekł jak gdyby wzrok jego był zupełnie zasłoniony:
 — Gdzie mam podpisać?
 — Tutaj panie, i przedewszystkiem stwierdzić swój podpis, ale jest zwyczaj...
 Paskal drżącą i konwulsyjną ręką napisał stwierdzenie, podpisał, rzucił pióro na biurko i pochylił głowę,