Strona:PL Sue - Marcin podrzutek.djvu/700

2.

Wesołe śpiewki.

 Najpiękniejszy dzień jesienny przyświecał wiefkiemu widowisku naszemu w mieście Senlis.
 Słońce wznosiło się wspaniale; około czwartéj po południu teatr nasz. rozbity pod gołém niebem, otoczony był tłumami widzów, pękających od śmiechu z figlów naszego pajaca i jego pana la Levrassa, którzy wysilali się zwabić i zabawić coraz liczniejszą publiczność; figlom tym towarzyszyły, jak zwykle, olbrzymie policzkowania i bicia nogą, które la Levrasse wydzielał z komiczną powagą, a pajaco przyjmował ze zwyczajnym odgrażaniem, z wykrzywieniami i wykrzyknikami.
 Po téj paradzie nastąpiła scena wesoła, śpiewana przez pajaca i Baskinę.
 Skoro Baskina, poprzedzona już swą sławą ukazała się na przed teatralnych deskach, zrazu wszystko się uciszyło, głuchy tylko szmer podziwienia przebiegł po tłumach.
 — Ah jaka ładna!...
 — Jak pięknie ubrana.
 — Rzekłbyś że to mała kobiéta.
 — Jak piękne ma włosy!
 — A ta śmiała mina! co?
 — A jak ładna figurka!