Strona:PL Sue - Marcin podrzutek.djvu/1614

stancyi, bez najmniejszego szmeru, bez żadnego spotkania i tu dopiéro padłem na łóżko zalany łzami.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

 Kiedy rano posługiwałem Reginie przy herbacie, rzekła mi:
 — Czyś nie słyszał Marcinie... téj nocy jakiego hałasu w pałacu?
 — Nie, mościa księżno.
 — Rzecz szczególna, — dodała, — zdawało mi się żem słyszała, jak ktoś około godziny trzeciéj zrana zamykał drzwi wiodące na wielkie schody.
 — Nic nie słyszałem, mościa księżno; a wchodząc dzisiaj rano zastałem drzwi od przedpokoju zamknięte, tak jak je wczoraj zostawiłem.
 — Widać że mi się tylko marzyło; zresztą, wszak zawsze klucz zabierasz z sobą?
 — Tak jest, mościa księżno.
 — Pamiętaj, ostrożność nie zawadzi.
 — Dobrze, mościa księżno.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

---

30 sierpnia...

 Regina namiętnie kocha Justa, ale jest niewinna... dzisiaj oczywiście się o tém przekonałem... Owa poranna schadzka, o którą ją posądzałem, istniała jedynie w mojéj wyobraźni. Najętym fia-