Strona:PL Sue - Artur.djvu/741

 — Podaruję wolnością kobiéty, ptaki, psy i karty; dam pieniężne wynagrodzenie Hrabiemu Justininani, a meble sprzedam w Kios.
 — I dobrze się już na to zdecydowałeś? — spytał mnie du Pluvier.
 — Bardzo się zdecydowałem...
 — Stanowczo zdecydowałeś?
 — Tak jest, tak, po stokroć razy tak.
 — W takim razie, Arturze, niebędziesz mi wyrzucał że zechcę korzystać z twoich łupów?
 — Jak to, co przez to chcesz rozumieć?
 — Oto mój projekt. Zycie które prowadzisz w tym raju ziemskim zawróciło mi głowę. Chcesz że przedać mi to wszystko, pałac, kobiéty, psy, karły i papugi?
 Sądziłem że du Pluvier żartuje, i spojrzałem na niego z miną niedowierzającą.
 — Co, czy targ stanął? Zeimną stracisz daleko mniéj jak z kim innym, — dodał z postanowieniem.
 — Lecz jakaż jest cena niewolnic i mebli.
 — Niepotrzebujesz płacić za niewolnice bo zostawiam ci je tylko pod tym warunkiem, iż mi przyrzeczesz że im powrócisz wolność skoro opuścisz wyspę.
 — Lecz jakże ztąd pojedziesz?
 — Spodziewam się łatwo otrzymać, za wsta-