— Idziesz do nas, do krainy istot powietrznych. — odpowiedziały te zjawy świetlane — Syreny nie posiadają duszy nieśmiertelnej, ale mogą ją uzyskać przez miłość człowieka. My, miesżkanki powietrza, także duszy nieśmiertelnej nie mamy, ale możemy ją posiąść przez dobre uczynki. To jest naszym celem. Płyniemy teraz właśnie ku południowi ziemi, gdzie zaraza, wywołana upałem zabija tysiącami ludzi, niesiemy chłód i woń zbawienną, która usunie chorobę.
Czyniąc tak dobrze przez lat trzysta, posiędziemy dusze nieśmiertelne. Ty, biedna córko morza przecierpiałaś dużo, chcąc osięgnąć tosamo. W nagrodę tedy uznaną zostajesz za równą nam i przez dobre czyny, dopniesz swego po latach trzystu.
Zachwycona syrena uczuła, poraz pierwszy w życiu łzy w oczach.
Wielki zamęt panował na statku, szukano
Strona:PL Stokrotka i inne bajki.djvu/61
Ta strona została uwierzytelniona.
