Strona:PL Stendhal - O miłości.djvu/337

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

5. De notitia mutui amoris, et quid unus amantium agere de- beat, alter o fidem fallente[1].

Każda z tych kwestyj omawiana jest w kilku paragrafach.
Andrzej każe naprzemian mówić kochankowi i damie. Dama podnosi zarzuty, kochanek usiłuje ją przekonać mniej lub więcej subtelnemi dowodami. Oto ustęp, który autor wkłada w usta kochanka:
...Sed si forte horum sermonum te perturbet obscuritas, eorum tibi sententiam indicabo.
Ab antiquo igitur quatuor sunt in amore gradus distincti:
Primus in spei datione consistit.
Secundus, in osculi exhibitione.
Tertius in amplexus fruitione.

Quartis in totius concessione person ae finitur[2].

  1. 1. Co to jest miłość i skąd bierze swe miano.
    2. Jaki jest skutek miłości.
    3. Między jakiemi osobami może istnieć miłość.
    4. W jaki sposób miłość zyskać, zachować, w jaki sposób zwiększa się ona, maleje i kończy.
    5. O oznakach wzajemnej miłości i co ma czynić jedno z kochanków gdy mu drugie nie dochowa wiary.
  2. „Ale jeżeli cię przypadkiem przeraża niejasność tego dyskursu, podam ci jego streszczenie.
    Od najdawniejszych czasów istnieją w miłości cztery różne stopnie.
    Pierwszy, polegający na daniu nadziei.
    Drugi, na użyczeniu pocałunku.
    Trzeci, na syceniu się uściskami.
    Czwarty, na oddaniu całej osoby“.