Strona:PL Stendhal - Lamiel.djvu/166

 Często też, aby sobie oszczędzić skrępowania, jakie stwarza obecność pana domu, urządzano pikniki w Maisons, w Meudon, w Poissy, nawet w la Roche-Guyon. Ale upodobanie Lamiel sprawiało, że regularnie bywano na premjerach. Chciała stosować zasady swego profesora literatury. Miała legjon nauczycieli i pracowała jak student. Uczyła się nawet matematyki. Po dniu spędzonym na wsi zjawiali się w teatrze o dziewiątej, a wejście Lamiel wywierało zawsze pożądane wrażenie. Ale hrabia łajał ją za każdym razem za afektację, z jaką starała się nie robić hałasu wchodząc do loży.
 — Wiecznie chcesz wyglądać na pannę służącą, która korzysta z loży i z tualety swej pani?
 Czarujący wdzięk, który czynił z Lamiel zjawisko tak nowe dla Paryża w r. 183..., i który, na chwilę, zapewnił jej pierwsze miejsce we wszystkich salonach kobiet łatwych, nie miał żadnej wartości w oczach hrabiego, nie podobał mu się nawet. Wdzięk ten, tak pełen pokusy, winien był swoją władzę: 1° Nowości; 2° Swej rozkosznej naturalności, i temu, że Lamiel — czuć to było we wszystkiem — nie zawdzięczała tego czem była jedynie salonom wielkiego świata. Rozumiała wdzięk dobrego towarzystwa, nauczyła się nawet przestrzegać go ściśle; ale rozumiała także, że wdzięk przesadny, taki jaki się wytworzył za Karola X-go i Ludwika XVIII-go, to szczyt nudy. Miała wciąż w pamięci salon księżnej de Miossens, gdzie się aż rozchorowała z nudów. Ta dawniejsza nuda sprawiła właśnie, że Lamiel była tak urocza dziś. Charakter jej, ze swą żywością niemal południową, zawsze byłby jej utrudniał owe powolne i odmierzone ruchy, które, za naszych czasów, stanowią istotę salonów Saint-Germain; ale, poprzez najbardziej wyuzdaną swobodę, widać było jasno, że umiałaby w potrzebie być zupełnie przyzwoita, w dobrym tonie. Naturalność jej robiła niemal wrażenie dobroci, która dopuszcza do poufałości.
 Otóż lęk, że niedość będzie szanowany, ów lęk który stanowił mękę hrabiego, czynił go ślepym na ten rodzaj wdzięku. Urok La-