„krainy ducha“ prowadzi na granicę „trzech światów“. Człowiek do niego wzniesiony stoi wobec „ziarn żywota“, które przesadzone są z wyższych światów do trzech opisanych, ażeby w nich zadanie swe wypełnić. Kiedy człowiek znajduje się na granicy „trzech światów“, to poznaje swą własną treść żywota: wtedy zagadka tych trzech światów staje się dlań rozwiązalną. Przenika wówczas całe życie trzech światów i zna wielkie „Dlaczego?“ bytu. (Wielcy przewodnicy rodzaju ludzkiego, o których będzie mowa w rozdziale o „drodze poznania“, ujawniają się przez moc wyrosłą z tego regionu „krainy ducha“).
∗ ∗
∗ |
V. ŚWIAT FIZYCZNY I JEGO ZWIĄZEK Z KRAINĄ DUSZ I DUCHA.
Postacie świata dusz i ducha nie mogą być przedmiotem zewnętrznego, zmysłowego spostrzegania. Przedmioty tego spostrzegania przyłączyć należy jako trzeci świat do poprzednich. Podczas swego cielesnego bytu człowiek żyje jednocześnie w trzech światach. Spostrzega rzeczy świata zmysłowego i oddziaływa na nie. Twory świata dusz działają nań za pomocą sił sympatyi i antypatyi:
