ponad drugim, ale wzajem się przenikają i nasycają. Pierwszy region zawiera prawzory świata fizycznego nie obdarzonego życiem. Znaleźć tu można prawzory minerałów, następnie roślin, branych czysto ze strony fizycznej, więc bez uwzględnienia w nich pierwiastku życia. Również spotyka się tu fizyczne kształty zwierząt i ludzi. To jednak nie wyczerpuje zawartości tego regionu; są to tylko porównawcze przykłady z brzegu wzięte. — Region ten tworzy podwaliny „krainy duchów“. Porównać go można ze stałym lądem naszej fizycznej ziemi. Jest to rodzaj kontynentu „krainy duchów“. Stosunek jego do świata fizyczno-cielesnego można tylko porównawczo opisać, n. p. w następujący sposób. Wyobraźmy sobie ograniczony obszar wypełniony fizycznemi ciałami najróżnorodniejszych rodzajów. — I oto przypuśćmy, że ciała fizyczne zniknęły, pozostawiając próżnię o poprzednim kształcie; zaś puste poprzednio międzyprzestrzenie napełnione będą różnymi kształty, w przeróżnym związku będącymi z poprzednio tam znajdującemi się ciałami. — Tak mniej więcej wygląda najniższy region świata prawzorów. Rzeczy i istoty, które w świecie fizycznym „wcielają“ się, są w nim jako „puste formy przestrzenne“. A w między-przestrzeniach odgrywa się ruchliwa czynność prawzorów (i „duchowej muzyki“). Przy fizycznem wcieleniu zapełnia niejako te „puste formy“ substancya fizyczna. Kto patrzy
