Ta strona została przepisana.
We wianeczku dziewczyna,
do wianeczka wierzbina.
Taka śpiewka śpiewana,
taką śpiewkę śpiewuję;
co się w sercu dzieje, co się w sercu dzieje,
to ze śpiewki zgaduję.
(patrzy we wodę i słucha)
Woda szemrze: mru, mru, mru: umrę, nie umrę — — — —
(śpiewa)
Woda śpiewa, — ptaszę śpiewa;
gałązka się rwie.
Sen się zacznie, — sen się skończy.
W śnie było, jak w śnie.
(wierzba koroną gałęzi opada we wodę)
Wieniec, — mój wieniec!
rwałam go sama i wiążę. — — —
Na ciebie czekam, na ciebie czekam
(osuwa się we wodę)
kochanku — — — Mości Książę.
(woda ją zalewa, dusi się wodą, ginie pod falą).
