Strona:PL Stanisław Wyspiański - Wiersze, fragmenty dramatyczne, uwagi.djvu/127

    Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
    Ta strona została przepisana.
    MICHAŁ ANIOŁ

    Zasłoniłeś się babą, — rycerzu?

    RAPHAEL

    Ot i ty swoje weź.

    (rani w dłoń Michała Anioła)
    MICHAŁ ANIOŁ

    Skonasz w pacierzu!
    Ha! —

    RAPHAEL

    Krew!

    Zasłona w kaplicy rozsuwa się na całą szerokość arkady. Dworzanie wnoszą na krześle Juliusza papieża, tak jak to wymalowane na fresku: „Wypędzenie Heliodora ze świątyni“. Za nimi wchodzą kardynałowie; wśród nich Pompeo Colonna; dwór i Paris de Grassis i Francesco Maria della Rovere, książę Urbino, w białym stroju i mały Federigo Gonzaga.
    JULIUSZ II DELLA ROVERE
    (wznosi ręce wysoko ponad głowę i trzęsie dłońmi w gniewie)

    Na Zewsa?! Przy moim boku,
    z mieczami u wrót kaplicy?!

    RAPHAEL

    Ojcze!

    JULIUSZ II DELLA ROVERE

    Milcz.