Ta strona została przepisana.
MICHAŁ ANIOŁ
Nie tobie sybilskie księgi;
znam niemoc twą — i szydzę.
RAPHAEL
W twych oczach sybilskie księgi.
(Z kaplicy wychodzą uczniowie Raphaela; wśród nich Giulio Romano, Giovanni da Udine, Giovanni Francesco Permi).
MICHAŁ ANIOŁ
Dla cię zamknione mam oczy.
Panoszysz się w pustej sławie,
odbierasz mi ściany i sale;
pełnisz je w pośpiechu, w obawie.
Ja ciebie tą jedną przywalę,
zgniotę. — Otożeś zgnieciony.
RAPHAEL
Zgniecion jestem dziś, dziś powalony.
Ale ty wskrzesiłeś mą duszę.
MICHAŁ ANIOŁ
Wskrzesiłem dziś całe rzesze
i tysiące, tysiące wskrzeszę.
RAPHAEL
Wiedz jedno: że wielu, że wszyscy,
którzy tam w górę patrzyli,
za mali, za mali, za nizcy;
potęgi tej nie rozumieli,
że ja ją najlepiej rozumię.
