taka jak między najpiękniejszą muzyką, stworzoną jedynie do tańca, a oderwanym tworem muzyki czystej; mimo, że nawet najbardziej abstrakcyjne utwory muzyczne, pozbawione do tego jeszcze prostej rytmiki, odtańczyć można, tak samo jak można daną konstrukcyę form odczuwać jedynie jako zmysłowo przyjemną, lub nieprzyjemną, kombinacyę form i kolorów, lub też zwracać uwagę na to, co stanowi jej treść przedmiotową. Oczywiście elementy te są w dziełach zawsze i stopione są w jedną całość. Tylko subjektywne odczuwanie może być w danym wypadku kryteryum do ocenienia ich proporcyi.
Drugim problemem w teoryi Buszka jest dla nas proponowana przez niego hodowla artystów i tu musimy zaznaczyć nasz zupełny sceptycyzm i pesymizm. Staraliśmy się wykazać na innem miejscu[1] dlaczego Sztuka Czysta naszych czasów jest początkiem upadku i czemu nic według nas powstrzymać jego nie zdoła. Jeśli przyjmie się różnicę między sztuką zdobniczą, a Sztuką Czystą, wykazać to można; jeśli nie, jest to wątpliwem i dlatego Buszek, nie uznający tego rozdziału, musi konsekwentnie wierzyć w takie możliwości artystycznego rozwoju, w które my uwierzyć nie możemy.
Dlaczego wszystko, co jest w naszych czasach
- ↑ „Nowe formy w malarstwie“ Cz. IV.
