Strona:PL Stęczyński-Tatry w dwudziestu czterech obrazach.djvu/191

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

My pełni rozczulenia — czerpając natchnienie,
Składamy temu miejscu cześć i pozdrowienie:
„O naturo! jak wielką jesteś ty królową!
„Zawsze czystą, spaniałą i piękną i nową!
„Zawsze swemi wdziękami odrodzasz się mile!...
„A człowiek obok ciebie żyje tylko — chwilę!
„Jesteś wietrzna, urocza, niewinna i święta,
„Podziwiana z zapałem, ale niepojęta!....