Strona:PL Sofokles - Tropiciele (tłum. Bednarowski).djvu/8

nie można było na tekście polegać; obecnie więc mamy tekst poprawny; dalej Eurypidesa Кρὴτες, fragment 52 wierszowy i Μελανίππη, fragment 29 wierszowy, nadto fragment dramatu satyrowego, nieznanego autora i bez tytułu, zatytułowany przez wydawcę: ᾽Ανωνύμου Σάτυροι, 28 wierszy dobrze zachowanych, i 14 mniejszych fragmentów. Brak tu więc jeszcze fragmentów tragedyi Eurypidesa ᾽Αντιόπη, wydanych przed 20 laty przez Mahaffiego, których Hunt nie wziął do swego tomiku, ponieważ nie mógł sam dokonać porównania wydania z oryginałem.
 Tyle dla informacyi. Przechodząc do dramatu satyrowego Sofoklesa Ἰχνευταί, zaznaczam, że ό ὶχνευτής oznacza psa „wyżła“, lecz może oznaczać także człowieka. Poświadcza to Pollux V:10 ἰχνευτὴς καὶ ἀνὴρ καὶ κύων. Tymi „wyżłami“, nazwanymi wprost przez Wilamowitza „Spürhunde“, są satyry, tworzący chór i tropiący jak wyżły, zresztą, jak to zobaczymy później, Sylen, który jest tu ojcem satyrów, nazywa ich psami i kieruje nimi w tropieniu jak psami gwizdaniem: κυνορτικὸν σύριγμα διακαλούμενος (w. 167). Po polsku, zdaje mi się, najodpowiedniejszem wyrażeniem na to jest „Poszukiwacze śladów“ lub „Tropiciele“.
 Fragmenty Ἰχνευταί, znalezione w Oxyrhynchus razem ze szczątkami tragedyi „Eurypylos“, zawierają się w 17 kolumnach; z tych 14 kolumn jest względnie dobrze zachowanych, niektóre nawet bardzo dobrze, bo całkowicie: V. VI. XII., lub w takim stanie, że łatwo je uzupełnić jak najprawdopodobniej: X, XIV; kolumna XV. zachowana w trzech czwartych częściach; z XVII. zachowały się zaledwie początki wierszy; z kolumn zaś XVI. zachowały się zaledwie dwa wyrazy i to na marginesie, kolumna zaś sama całkowicie przepadła. — Przebieg akcyi można jednak, mimo znacznych luk w poszczególnych kolumnach, odtworzyć jak najdokładniej. Najgorzej ucierpiały jakiemś złośliwem zrządzeniem losu partye chórowe; żałować zwłaszcza musimy, że nie doszedł nas całkowicie, lecz od góry do dołu przedarty, śpiew satyrów, rozpoczynających tropienie (w. 170—196).
 Papyrus pochodzi z końca wieku drugiego po Chrystusie. Wykonany pismem uncyalnem. Przepisywacz pozostawił wiele błędów, które starał się usunąć jakiś korektor, porównując nasz egzemplarz z egzemplarzem jakiegoś Arysto-