Przejdź do zawartości

Strona:PL Sofokles - Antygona.djvu/076

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

Gdzie brzeg Bosforu bałwany roztrąca,
Tam widział Ares, jak dzikością wrąca
Żona Fineusa pasierby swe nęka.
Nie mieczem srogim wymierza im cięgi,
Lecz krwawą rękę zatapia w ócz kręgi,
Ostrzem je łupi czółenka.

Ujęci oni kamienną niewolą,
Płaczą nad matki i swoją niedolą.
Przecież jej przodki z Erechtydów rodu,
Ojcem Boreasz; pośród skał i głogów
I burz pędziła dni swoje od młodu,
Na chyżych koniach — prawe dziecię bogów.
Jednak, choć w dali, i tu jej dosięga
Odwiecznej Mojry potęga.


TYREZJASZ
(wiedziony przez chłopca ukazuje się na scenie)

O, Teb starszyzno, wspólnym my tu krokiem
I wspólnym wzrokiem zdążamy, bo ciemnym
       990 Za oko staje przewodnika ręka.


KREON

Cóż tam nowego, Tyrezjaszu stary?


TYREZJASZ

Ja rzeknę, ty zaś posłuchaj wróżbiarza.


    w skalnej czeluści. — Kyanejskie progi, skaliste wyspy (łac. Cyaneae) na Morzu Czarnym przy Bosforze. Salmydessus, wybrzeże i miasto na trackim brzegu Morza Czarnego. — Król Fineus ze Salmidesu ożenił się z Kleopatrą, córką Boreasza, księżniczką z krwi attyckiej. Potem ją porzucił, aby poślubić nimfę nazwiskiem Idaea. Przewrotnej ldaei wydał Fineus swe dzieci z Kleopatry; macocha je oślepiła i następnie zamknęła żywcem w grobowcu. Także ich matka, Kleopatra, zawarta została w kamiennej niewoli. — Erechtydzi, tj. Ateńczycy, od Erechteusa, bohatera ateńskiego. — Mojra, bogini przeznaczenia.